Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

• Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur?
• Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
• Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
• Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Bork Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sed fortuna fortis; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Tum mihi Piso: Quid ergo? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. De illis, cum volemus. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

1. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
2. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
3. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
4. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.

Bork

Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus?

Quid adiuvas?

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Quid Zeno?

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Nihil sane.

Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.

Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a
Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque
in omni disputatione id fieri oportere.